Κάθε χρόνο, στις 14 Φλεβάρη, ξεκινάει μια αιώνια διαμάχη. Από τη μία πλευρά του στρατοπέδου βρίσκονται οι “υποστηρικτές” της γιορτής του έρωτα που περιμένουν τη συγκεκριμένη ημέρα σχεδόν με ανυπομονησία. Από την άλλη, παραμονεύουν οι “αρνητές” που συνηθίζουν να αυτο- αποκαλούνται ως ρεαλιστές (ή και ώριμοι/ενήλικες) και καταδικάζουν τη συγκεκριμένη μέρα, τονίζονται πως πρόκειται για εμπορικό τέχνασμα.

Τα στρατόπεδα

Οι υποστηρικτές δεν πτοούνται εύκολα από αντίθετα επιχειρήματα. Επιμένουν να σχεδιάζουν ρομαντικά δείπνα, αγοράζουν κόκκινα ρούχα ή εσώρουχα, εντοπίζουν τις καρδούλες όπου κι αν αυτές κρύβονται, έχουν ήδη κάνει έρευνα αγοράς και λίστα ιδεών για δώρα. Κάποιοι θα πουν πως πρόκειται, κυρίως, για γυναίκες μικρότερης ηλικίας που διατηρούν ακμαίο τον ενθουσιασμό τους. Ο ρομαντισμός, όμως, δεν έχει φύλο, ο έρωτας σε “βρίσκει” σε κάθε ηλικία και ο ενθουσιασμός είναι το συναίσθημα που, περισσότερο από όλα, σε κρατάει νέο και ζωντανό. Ας αφήσουμε όμως την κατηγοριοποίηση και τα στερεότυπα μακριά από αυτό το άρθρο (και από τη ζωή μας, ακόμη περισσότερο).

Σε κάθε περίπτωση, οι οπαδοί της γιορτής δε θα πτοηθούν ούτε φέτος. Ο Κορονοϊός, η πανδημία, τα κλειστά μαγαζιά, οι μέθοδοι “Click Away”, ο εγκλεισμός, η γενικευμένα κακή διάθεση και ψυχολογία, δε αρκούν για να σταματήσουν έναν γνήσιο υποστηρικτή από το να υλοποιήσει, και φέτος, τα σχέδια του. Είναι εκείνοι που θα βρουν λύσεις, θα αναζητήσουν εναλλακτικές, θα σκαρφιστούν νέες ιδέες για δώρα (όπως αυτές του Greetings.gr), θα κάνουν ό,τι μπορούν, και ό,τι τους επιτρέπεται (είναι και τα περιοριστικά μέτρα, βλέπεις), αλλά θα γιορτάσουν. Ειδικά, αν ο φετινός Βαλεντίνος τους βρίσκει ερωτευμένους και ευτυχισμένους, θα εξαντλήσουν τη δημιουργικότητα και, σίγουρα, θα πρωτοτυπήσουν.

Από τη άλλη πλευρά του στρατοπέδου, ωστόσο, παραμονεύουν οι αρνητές. Είναι άνθρωποι που ερωτεύονται, αγαπούν, εκφράσουν τα συναισθήματά τους, κάνουν δώρα και εκπλήξεις, γίνονται θυσία για τον άνθρωπό τους. ΑΛΛΆ! Όλα τα παραπάνω, μπορούν να τα κάνουν 364 ημέρες του χρόνου, ποτέ όμως στις 14/2. Αρνούνται πεισματικά να γιορτάσουν τον Άγιο Βαλεντίνο και μετατρέπονται σε σχεδόν επαναστάτες κατά της “Αγιο- Βαλεντίνικης” υστερίας.

Οι αρνητές παραθέτουν, συχνά, πολλά και διάφορα επιχειρήματα Τα πιο ισχυρά, εξ αυτών, είναι ότι οι ίδιοι γιορτάζουν όσα νιώθουν κάθε μέρα, ότι δε θέλουν να γίνουν θύματα της εμπορευματοποίησης ή, ακόμη, ότι μεγάλωσαν για τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Τα αρκουδάκια τα κρίνουν ως παιδικά, τα σοκολατάκια παχυντικά και τα λουλούδια κοινότυπα (δεν τους μίλησε κανείς για το Greetings.gr;). Όπως και να ‘χει, ο Κορονοϊός είναι για εκείνους η τέλεια αφορμή για να μη γιορτάσουν ούτε και φέτος.

Έρωτας, ο ειρηνοποιός

Τι γίνεται, όμως, όταν ένας υποστηρικτής γίνει ζευγάρι με έναν αρνητή; Μήπως τότε φεύγουν οι καρδούλες και μένουν μόνο τα βέλη που εκτοξεύονται προς πάσα κατεύθυνση; Μήπως ο ένας θα κυνηγάει με αρκουδάκια τον άλλο που θα τρέχει, τουλάχιστον, μέχρι τις 21.00 που του επιτρέπεται να κυκλοφορεί; Μήπως ισχυρίζεται πως είναι σε αυστηρή δίαιτα και μπορεί να φάει μόνο μπρόκολα αντί για σοκολάτες;

Όπου υπάρχει έρωτας δίνονται λύσεις και απαντήσεις. Ως δια μαγείας, λύνονται οι ανούσιες διαμάχες, γίνονται μικρές υποχωρήσεις, αλλάζουν οι οπτικές και τα “όπλα” πέφτουν στο πάτωμα, καθώς στα χέρια μένουν μόνο οι αγκαλιές. Ο έρωτας. Ο μικρός φτερωτός Θεός που, τελικά, σε γαληνεύει και σου επιτρέπει να γίνεσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, να φέρεσαι ανιδιοτελώς, να αισθάνεσαι χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

 Δεν είναι προϋπόθεση να γιορτάσεις τον Άγιο Βαλεντίνο για να αποδείξεις ότι είσαι ερωτευμένος, ούτε να μην τον γιορτάσεις για να στηρίξεις τις πάγιες θέσεις σου. Όπως, επίσης, δεν είναι απαραίτητο να είσαι σε σχέση για να γιορτάζεις τον έρωτα: για τη ζωή, για τον εαυτό σου, για εκείνον που θα έρθει και, ίσως, είναι ο μεγαλύτερος από όλους.